13. Engelbert
Mama was van de lijstjes.. alles werd genoteerd. Ze had alles altijd graag goed geregeld. Zonder echte aanleiding hebben we het al vaker over de dood gehad zodat ze zeker wist waar ik, als het dan ooit zo ver was, de belangrijke papieren en documenten kon vinden.
Het nummer van de uitvaartverzekering.. een rouwkaart-adresboekje en een krabbel waarop stond dat er plakjes cake bij de uitvaart geserveerd moesten worden. Bankgegevens waren genoteerd en er was een briefje met daarop alle abonnementen die opgezegd moesten worden.. inclusief bijbehorende telefoonnummers!
Er was ook een lijstje met de gewenste muziek, op dat lijstje 3 liedjes voor haar en 3 liedjes voor papa.
Het was fijn dat er al het een en ander zwart op wit stond, scheelde mij weer beslissen en mama was gerustgesteld. Ze had bepaalde dingen graag zoals zij het wilde.
Na haar overlijden nam ik de papieren mee naar huis.. ik nam het nog even goed door en legde het in een la.
Het heeft iets vertrouwds
5 mei.
De uitvaartverzorger vraagt me of ik weet welke muziek te draaien. Ja, dat weet ik gelukkig! Zonder enige twijfel noem ik het lijstje op,
Benny Neyman met Waarom fluister ik je naam nog
Engelbert Humperdinck met Quando Quando Quando
Frank Sinatra met My Way
Benny en Frank zijn geen probleem, die zijn ongetwijfeld in het uitvaartcentrum aanwezig, Engelbert daarintegen moet naar gezocht worden.
Spotify opper ik.. maar dat mag blijkbaar niet.. “Ten strengste verboden” zegt de uitvaartondernemer. “Maar maak je geen zorgen, het komt goed!”
“Ik hoop het.” zeg ik.
Mama hield van Engelbert. Zijn muziek is voor mij vertrouwd.
Kortsluiting in mijn hoofd
6 mei.
In een appje van de uitvaartondernemer vind ik een link naar een muziekje.
“Bedoel je deze?”
“Ja!” reageer ik opgelucht.
“Top, dan weet ik het zeker!”..
8 mei.
De plechtigheid zit er op. Terwijl mama in de oven ligt zitten mijn lief, een vriendin en ik thuis aan het bier. Ik heb me van mijn rouwkleding ontdaan. In mijn huispak hang ik bij te komen in mijn stoel. Helemaal gebroken.. geestelijk en lichamelijk uitgeput. Wat een week, wat een dag.
Mama’s lijstjes komen ter sprake.
“Heb je ook al een lijstje met wat je vader wil op zijn uitvaart, muziek enzo?”
“Jazeker!”
“Welke muziek wil hij dan?”
“Euhh.. ik pak het lijstje er even bij.”
Ik pak het lijstje uit de la en kruip terug in m’n stoel. Ik zie de gekozen nummers van mijn vader staan maar mijn oog valt op de nummers onders mama’s naam. Tussen Benny’s Waarom fluister ik je naam nog en Frank’s My Way in staat Engelbert’s Please release me..
Kortsluiting in mijn hoofd. Het verdriet, de spanning, de dag, het bier.. ik grijp naar tissues om het snot en de tranen op te vangen.
“Wat is er?”
Vol schaamte en ongeloof weet ik het nog net uit te brengen.. ..ik heb het verkeerde liedje laten draaien..
Lees verder.. SORRY
