27 mei.
Op de bank bij paps zitten twee Turkse dames. Beide klein van stuk. Tante S. en tante F. Ze zijn ouder geworden, hun gezichten vertonen levenslijnen die er vroeger niet zaten maar ik herken ze direct. Ze spreken Turks met mijn vader. Ik snap er geen snars van en baal daar gruwelijk van, aan de ander kant vind ik het fijn om de Turkse taal te horen. Ik begrijp het niet maar herken het wel. Ze gaan over in het Nederlands, een stuk minder vloeiend dan hun Turks maar ik snap in ieder geval elk woord van wat ze zeggen.

Er is een leegte

Roze.. er is geen roze meer in huis. Vrouwen brengen roze met zich mee en als een vrouw sterft sterft met haar het roze in huis. Ik begrijp precies wat ze bedoelen. Er is een leegte. Ik wist het zelf niet zo goed te benoemen maar ik begrijp nu wat er mist, roze.

De vrouwen zitten naast elkaar, ik zit op de andere bank en kijk van de een naar de ander. Middenin mijn verdriet voel ik me ineens heel even gelukkig. Ik heb deze vrouwen zo veel jaren en jaren niet gezien..
Ze hebben eten mee genomen, mijn vader stort zich in de keuken ondertussen op de bakjes met o.a. Köfte en Kuru fasulye. Het ruikt echt heerlijk!

Warme herinneringen

“Jij lijkt ontzettend op je moeder..” zegt tante F. “Je klinkt zelfs zoals je moeder!” De laatste keer dat ze me zag was ik een tiener, nu ben ik een volwassen vrouw, zelf moeder van 3 tieners.
Er biggelt een traan over de lijnen in haar wang.. ze koestert warme herinneringen aan mijn moeder.

In mijn hoofd komen ook herinneringen boven. Herinneringen aan vroeger, aan hoe ik op woensdagmiddag regelmatig met mijn moeder met bus 134 naar de markt in Hilversum ging. Lapjes en ritsen kopen.
Bij elk stoffenkraampje stonden we stil. Voor mij als kind voelde het als uren en uren maar het zullen misschien 10 minuten, kwartiertjes geweest zijn dat moeders stilstond bij een kraam.

Mama naaide graag en veel. Tante F. kwam regelmatig voor naaiwerk langs, maar ook vele andere vrouwen wisten hun weg naar mama’s heiligdom op zolder te vinden. Vanuit mijn kamer hoorde ik ze op en neer gaan. Floep floep floep gingen de dames de trappen op en floep floep floep gingen de dames met een tasje in de hand de trappen weer af. In dat tasje zat dan een broek of rok of jurk of.. nou t kon werkelijk van alles zijn.

Er is er ook wel eens eentje van de trap gekukeld. Floep floep boink en daar lag ze. Gekreukeld in de gang met haar gezicht tegen mijn deur. Van schrik durfde ik die niet open te doen en dus zat ik met mijn oor tegen de deur geplakt aan de andere kant naar een hoop gejammer en gekreun te luisteren.* Haar rode lippenstift liet zich nog lastig van mijn deur poetsen.

Het was mama’s allergrootste hobby, naaien. Uren en uren zat ze achter die naaimachine. Ik hoef alleen maar mijn ogen te sluiten om haar voet op het pedaal en het geratel van de op- en neergaande naald weer te horen.

Bakplaat vol baklava

Vlak naast de markt zat de stoffenwinkel ‘Van der Lee’. Bij de ingang van dit stoffenwalhalla stonden twee stoeltjes voor wachtende mannen en kinderen. Mijn kinderbillen hebben de nodige tijd op die stoeltjes door gebracht. En maar wachten, wachten, wachten.. oh wat vond ik dat als jong onrustig meisje toch vervelend.

Maar als we dan de markt hadden afgestruind en een bezoek aan ‘Van der Lee’ hadden gebracht wilde het nog wel eens gebeuren dat we dan even naar tante F. liepen. Mama met haar boodschappenkar vol stoffen en ritsen en ik dr achteraan. Een bezoek aan haar betekende lekkers te eten. Het beeld van de bakplaat vol baklava doet me nog watertanden!

Voor me staat een tafel vol lekkers

De tantes nemen afscheid, ik zou nog wel uren naar ze kunnen kijken en luisteren maar ze moeten weg. Ik krijg een knuffel, een kus en zwaai ze uit.

Een paar weken later loop ik door Hilversum. Ik steek het marktterrein over en loop naar rechts. De slagerij is nu een nachtwinkel maar de smalle trap er naast is hetzelfde. Ik ga naar boven, trek mijn schoenen uit en loop de woonkamer in. Ik ga op de bank zitten.. voor me staat een tafel vol lekkers..

En voor even, heel even… is 2021 ineens heel ver weg..

Lees verder..  BOODSCHAPPEN