Wist je dat er mensen zijn die op vrijdagavond zo rond de klok van half 11 in een rij bij een apotheek gaan staan om zo’n beetje t meest nutteloze wat een apotheek verkoopt te kopen? Hoestdrank.

Boos

Geheel onterecht ben ik er boos over.. boos dat er mensen zijn die dit doen. Want zonder deze mensen was er minder rij, of misschien zelfs wel helemaal geen rij!
Ik heb net 7,5 uur op een SEH gezeten, ze hebben me net verteld dat mijn moeder dood gaat, mijn moeder die nu in de auto zit te kreperen van de pijn en nu moet ik wachten omdat jij zo nodig hoestdrank wilt! Ik troost me met de gedachte dat hoestdrank niet werkt en deze mevrouw waarschijnlijk alsnog een slapeloze ruknacht heeft gehad.

In de auto zat ze dus.. mijn moeder. Thuis zat mijn vader op haar te wachten. Om 13u haalde ik zijn vrouw op en nu de klok tegen de 22.30u aan tikte waren we nog niet thuis. Hij belde me weer op, en deze keer nam ik met trillende stem op. In tegenstelling tot de vorige keren wist ik nu zeker dat zijn vrouw dood zou gaan. “Pap, ik moet nog even iets bij de apotheek halen, kom zo gauw mogelijk met mama naar huis!”
Met mama, ze wilde namelijk pertinent niet opgenomen worden, want kan niet in een bed liggen, en dus nam ik haar weer mee naar huis.
Ziekenhuis Hilversum had geen dienstapotheek en dus moest ik via ziekenhuis Blaricum rijden om de nodige pijnstilling te halen. En nu stond ik dus in de rij met trillende stem mijn ongeruste vader te woord omdat er mensen zijn die op vrijdagavond naar een dienstapotheek gaan voor zoiets als hoestdrank.

Het is niet iets waar ik trots op ben, mijn boosheid, maar de dood doet nou eenmaal dingen met je.

Het gaat echt ultra traag, ik ben moe, kapot.. ik wil naar huis.. ik wil huilen!

Mei

Het wordt dus mei.. op zich wel een mooie maand om in te sterven. Zo in t voorjaar. Ergens in de eerste twee weken van mei ging er door mijn hoofd. De dichtsbijzijnde kinderverjaardag was die van mijn puber op 27 april, 11 dagen vanaf nu, dat zou ze denk ik nog halen. In het ziekenhuis hadden ze geen uitspraken gedaan over een verwachte levensduur, maar ik wist het vanmorgen al.. ze heeft niet lang meer. Binnen nu en een maand heb ik geen moeder meer.

Eindelijk, Mien hoestdrank loopt de deur uit.. ik ben aan de beurt.

Terwijl ik met mijn tasje vol drugs van de apotheek terug naar de auto loop bel ik m’n lief. “Ik rij nu vanuit Blaricum naar huis en zou het heel fijn vinden als jij bij mijn vader bent als wij daar aan komen.”

Het was nog iets van mama en mij, alleen wij wisten het. Maar met een paar minuten zijn we thuis en dan gaan we het delen. En als je iets deelt.. dan is het echt.

De auto zet ik voor de deur en ik zie de mannen al voor het raam staan.. beide in afwachting van het nieuws dat we brengen gaan. Ach.. mijn arme arme vadertje.
Ik zie ons nog alle 4 zitten.. weet exact wie waar zat. Hoe verslagen mijn moeder keek, mijn vader schrok en mijn lief zijn arm om me heen sloeg.
Gehuild, gejankt heb ik, 7,5u eerste hulp kwam er uit..

Kanker.. mama heeft kanker.

Lees verder.. GLITTERS