13 augustus.
De urn staat voor mijn neus. Wat een bizarre gedachte, mijn moeder zit hier in. Ik schuif de bovenkant open en mijn adem stopt even.. bewust hoor, ben als de dood dat ik per ongeluk wat inadem. Ik schuif hem gauw weer dicht. Nou.. dit is het dan.. dit is wat er over is.

Sigaretje

Alles zit hier dus in, de kist, haar kleding.. de speelkaarten die ik in haar handen had gestopt maar ook het pakje shag wat ik stiekem nog in dr zak had gestopt. Mama hield van haar shaggie.. ik niet. Ik heb een takkehekel aan roken. Vroeger rookte ik ooit zelf, tot ik zwanger werd. Ik ben gestopt met roken voor mijn baby. Hoe anders was dat vroeger. Mijn moeder stamde uit een tijd waarin roken gepromoot werd. Het was bijna gezond. Ze heeft me wel eens verteld dat ze na mijn geboorte een sigaretje aangeboden kreeg van de verpleegkundige, in de ene arm een versgeboren baby in de andere hand een sigaretje. Had ze wel verdiend vond de verpleegkundige. Nu mag je niet eens meer op het buitenterrein van een ziekenhuis roken.. en terecht.

Ik heb wel eens gehoord dat ex-rokers de ergste niet-rokers zijn en dat klopt in mijn geval helemaal, ik zal geen mogelijkheid onbenut laten mijn afkeer er van te uiten. In de winter kwam ik minder en korter bij mijn ouders dan in de zomer, in de winter zat alles potdicht en stond het huis blauw. Ze rookten niet op het moment dat ik er was maar dat maakte niet uit. 5 minuten binnen en ik rook naar een asbak.

Stiekem

Mama’s sigaretje was haar heilig, dat veroorzaakte wel eens wat wrijving. Als we 3 uur in het oogziekenhuis hadden gezeten ofzo. Elke 3 maanden moest ze er heen, natte maculadegeneratie, dan kreeg ze allerlei onderzoeken en injecties in haar ogen.. (bbrr). Het waren vaak lange middagen met veel wachten tussen afspraken in. Als het dan klaar was wilde ik graag naar huis, maar moeders wilde dan eerst nog buiten stiekem achter de auto een sigaretje doen. We hadden een soort compromis.. een paar heisen en dan inpakken en met gierende banden naar huis. Het zal een rit van een minuut of 15 zijn.. kon ze thuis uitgebreid verder roken.

Op het lijf geschreven

Ik ben een nieuwsgierig mens, wil graag alles altijd weten en begrijpen. De dood was nog niet eerder zo ontzettend tastbaar geweest, ik wilde weten waar mijn moeder is. Meerdere boeken heb ik gelezen maar ik heb nog steeds geen idee van waar ze nu is. In 1 van de boeken las ik echter een tekst die op mijn moeders lijf geschreven is, als ze die nog gehad zou hebben dan.

“Sommige helderzienden nemen wel gestorvenen waar die hier op aarde proberen een brandende sigaret van een roker af te pakken. Een poging die natuurlijk bij voorbaat gedoemd te mislukken is, omdat de gestorvene met zijn geestelijke (niet-fysieke) handen geen sigaret meer kan pakken: zijn handen glijden gewoon door de sigaret heen. De helderziende kan ook waarnemen, hoe de verslaafde gestorvene het maar blijft proberen. En hoe vaker hij zijn pogingen om een sigaret te pakken herhaalt, hoe driftiger hij wordt.”*

Tussen de tranen door zat ik met een glimlach, dit is dus 100% mijn moeder. Ik vraag me af of ze het inmiddels opgegeven heeft of nog steeds verwoede pogingen doet een trekje van een sigaret te kunnen nemen. Ik heb in ieder geval mijn best gedaan en haar haar shag meegegeven in de kist.

Ik staar naar de urn, ineens bekruipt me een naar gevoel.. de kanker, die tumor, de reden van haar dood.. die zit hier dus ook gewoon in!

Lees verder.. ORKAAN

*Uit ‘Wat gebeurt er als je dood gaat?’ van Hans Stolp