Geloof je in reïncarnatie? Ik ben nog in twijfel. Heb me er nooit zo enorm mee bezig gehouden maar sinds de dood van mijn moeder ben ik het me wel af gaan vragen. Is ze echt weg.. of toch net niet helemaal?

Maar stel he.. stel dat je kunt reïncarneren, als wat zou je dan terug willen komen? Als mens weer? Of als dier? En als je een dier mocht zijn, welke zou je dan willen zijn?

Een vogel

Ik heb bedacht dat ik wel een vogel zou willen zijn. Vogels hebben wel iets, ze ogen altijd zo huppelend blij! Maar het lijkt me vooral gewoon zó heerlijk om te kunnen vliegen. Even wapperen met de vleugels en onder je wordt alles nietig klein, fantastisch! Wat een gevoel van vrijheid moet dat geven.

Het maakt me niet eens zoveel uit welke vogel geloof ik.. any bird will do. Hoewel.. ik zie mezelf al staan daar voor de poort.. ‘Any bird you say? Wat dacht je van een struisvogel!’ Zou echt weer wat voor mij zijn. Zie je me al rennend de savanne over gaan.

Ik ben die struisvogel die dan overal tegenaan rent of ergens net langs weet te schampen maar vervolgens wel zo uit balans is dat ik horizontaal ga. Zo ben ik als mens namelijk ook.

Mijn aardse tuinpoort

Zoals vorige maand nog, toen rende ik vol tegen de poort aan (gewoon mijn aardse tuinpoort hoor). Het resultaat was een tiet zo diep diep intens donkerblauw/zwart dat ik even bang ben geweest dat ie er af zou vallen. Ik voelde me echt zo ontzettend zielig! Als je me toevallig (of minder toevallig) in die week had gezien flashte ik m’n boob naar je. In de trein, in t winkelcentrum, onder het wandelen en tijdens het verhuizen (niet ik, vriendin), ik wilde mijn leed gewoon delen!

Inmiddels zijn we een maand verder en is m’n gekneusde boob gelukkig weer aardig hersteld. En ergens heb ik ook wel geluk gehad, want zonder die bumpers had ik misschien wel wat ribben gebroken.

Groene grasplekken

Die borsten hebben vaker klappen te verduren gehad trouwens.. een jaar of 2/3 geleden nam ik eens een impulsief sprintje achter mijn opstandige zoon aan die boos t voetbalveld af rende. En met dat ik hysterisch achter t jong aan rende wist ik dat al die ouders die stonden te kijken naar hun voetballende spruiten ineens hun aandacht op mij hadden gericht.

Languit ging ik.. pal naast t voetbalveld. Met de armen gestrekt en al. Het bovenlijf ging sneller dan de benen aankonden waardoor ik met een flinke klap ineens volledig plat lag.

Toen ik op wist te krabbelen zag ik grote ronde groene grasplekken op mijn knieën.. ellebogen.. en borsten! De klap was echt zo hard dat ik op dat moment ook even heel blij en dankbaar was dat ik niet spontaan in een kameel was veranderd!

Van alle toekijkende ouders was er overigens welgeteld 1 vrouw die vroeg of t met me ging. Wat is de homo sapien toch een fijn soort. Oh en de zoon.. die stond huilend met zijn armen om me heen 6000x sorry te zeggen. Ja jong.. je moeder houdt toch wel van je.. zucht.

Gerichter verzoek

Een struisvogel kan wel tot 75km per uur rennen lees ik. Ja dat kan dus echt nooit goed gaan! Sta ik binnen no time weer aan die hemelpoort!
Ik geloof toch wel dat ik voor mijn eigen gemoedsrust een wat gerichter verzoek in moet dienen.

Ok.. ben dus zoekende naar een dier dat kan vliegen en tegen een flink stootje kan. Zou ook fijn zijn als t niet op poep zit, geen angel heeft en bij voorkeur in warme gebieden woont. Suggesties, iemand?