Het verdriet stroomt aan alle kanten van haar af, haar machteloosheid is voelbaar. Ze moet de voorgekauwde zinnetjes van de begeleidster herhalen en tegen de dood zeggen dat ze gaat leven. Ik hoop, met heel mijn ziel en zaligheid dat dit niet de enige hulp is die deze vrouw heeft, dat dit meer  ...

De representant loopt door de ruimte, ze kan haar plekje niet vinden. Ja.. rusteloos he. Ze kijkt naar de grond waar de begeleidster gelijk op hapt.. ze kiest een representant uit die op de grond moet gaan liggen.. die is dood. Wanneer zou de vloer voor t laatst gedweild zijn?

De onrust in mijn lijf neemt alleen maar toe. Ze vraagt me op te staan en een plekje te zoeken. Ik ga naast mijn vader staan.. mijn moeder is immers dood. Ze vraagt waarom.. "Omdat ik voor hem zorg." Ze vraagt verder niets over mijn moeder..