Het ging gewoon niet meer, ik moest iets doen om het geraas te stoppen. Op vrijdag 13 augustus besloot ik om het op te gaan schrijven, schrijven was tenslotte mijn ding en wie weet gaf dit wat lucht.

Tussen de tranen door zat ik met een glimlach, dit is dus 100% mijn moeder. Ik vraag me af of ze het inmiddels opgegeven heeft of nog steeds verwoede pogingen doet een trekje van een sigaret te kunnen nemen.

Ik had ook ontzettend te doen met mijn moeder, ze was dus nog aan t uitpuzzelen wat nou de bedoeling precies was. Nou is mijn moeder haar richtingsgevoel altijd al wat dramatisch geweest dus op zich niet heel verbazend dat ze ook na haar dood de weg even kwijt is.

Mama was georganiseerd. Ze had altijd alles onder controle. Ze wist exact waar wat te vinden in huis en had altijd meer dan genoeg voorraad van werkelijk alles wat je misschien wel eens een keer nodig zou kunnen hebben. Mama haar administratie was tiptop in orde, elke cent wat er in of uitging  ...

Het valt me zo zwaar. Ik mis mijn moeder. Mijn lieve eigenwijze moeder. Het viel niet altijd mee om boodschappen met haar samen te doen. Zo kon ze minutenlang zoeken naar toast bij de ontbijtgranen. "Mam.. die staan bij de chips en zoutjes.." "Nee hoor, ik weet zeker dat ze hier staan!"

“Jij lijkt ontzettend op je moeder..” zegt tante F. “Je klinkt zelfs zoals je moeder!” De laatste keer dat ze me zag was ik een tiener, nu ben ik een volwassen vrouw, zelf moeder van 3 tieners. Er biggelt een traan over de lijnen in haar wang.. ze koestert warme herinneringen aan mijn moeder.