Vrouwe Justitia
Beste Politie,
Hoewel ik niet verwacht dat het nodig is stel ik mezelf toch maar even voor. Ik ben de Romeinse godin Justitia.. de personificatie van het recht. Door mijn blinddoek ben ik onpartijdig, ik zie niet wie er voor mij staat dus oordelen doe ik uitsluitend op feiten en daden. Met mijn weegschaal weeg ik de bewijzen en argumenten af en mijn zwaard staat voor mijn gezag, mijn recht om een vonnis uit te spreken.
Schaamte, schuld en angst..
Als het gaat om delicten van seksuele aard mag ik te vaak niet doen dat wat ik zo goed kan. Het uitspreken van een vonnis. Het kost vrouwen die ermee te maken hebben gekregen enorm veel moeite en moed om bij jullie aan te kloppen. Ik weet dit, en jullie weten dit ook! Ze zitten vaak vol met schaamte en schuld gevoelens en ze zijn bang. Bang voor represailles van de dader en bang om door jullie niet geloofd te worden. En dit wetende nemen jullie toch zo vaak nauwelijks de moeite iets met hun verhalen te doen.
Neem bijvoorbeeld het verhaal van Mara, bij vrienden thuis op de bank gaan slapen en dan wakker schrikken met zijn stijve penis in haar hand. Het was voor haar alles behalve makkelijk om het politiebureau binnen te stappen met de mededeling dat ze aangerand was.. ze voelde zich zo vies en kwetsbaar. Jullie collega achter de balie was echter niet geïnteresseerd en vertelde haar thuis online maar aangifte te doen.. en zo stond Mara binnen 60 seconden weer op straat.
Informatief gesprek..
Of Nadia, die na een date rape bij jullie aanklopte en na een ‘informatief’ gesprek besloot geen aangifte te doen. Volgens jullie had ze toch geen kans.. zijn woord tegen het hare. Eigenlijk kwam het er op neer dat ze gewoon ieders tijd zou verdoen. Van zo’n gesprek krijgt de verkrachter niets mee.. en dus is hij vogelvrij om van zijn volgende date weer een nieuw slachtoffer te maken.
Hetzelfde geldt voor Mieke die met haar nare seksuele ervaring bij jullie voor hulp kwam. 6 (zes!) weken later mocht ze voor een ‘informatief’ gesprek komen waarin ook zij zwaar ontmoedigd werd om verdere stappen te ondernemen. Volgens jullie was haar zaak kansloos en valt een ‘foei gesprek’ niet onder jullie taken. Ze ging naar huis met het advies de dader zelf maar te appen met de boodschap dat hij een klootzak is en het daarbij te laten.
Anne heeft 3 pogingen ondernomen.. ze zat zo vol angst en was zo in het nauw gedreven dat ze eigenlijk niets meer te verliezen had. Ze ging onder.. maar dan wel strijdend. De eerste keer werd ze weggestuurd met de mededeling dat er niemand aanwezig was om haar te woord te staan. De tweede keer werd ze niet serieus genomen. Bij de derde poging is het wel gelukt, ze kwam terecht bij zedenrechercheurs die de ernst van haar verhaal wel inzagen. De dader kwam voor mij te staan en ik heb hem veroordeeld. Zijn tijd achter tralies valt in het niets bij haar levenslang.. maar zijn naam staat voor altijd in mijn zwaard gegraveerd.
Het ene woord tegen het andere..
Bij seksueel misbruik delicten is het bijna altijd het ene woord tegen het andere en dat maakt het heel lastig. Dat begrijp ik uiteraard als geen ander! Maar geef de vrouwen een kans. Ze zijn over die enorme berg schuld, schaamte en angst heen gekropen om bij jullie steun en hulp te zoeken en verdienen zo ontzettend veel meer dan de lauwe behandeling die jullie ze geven! Neem ze serieus. En zorg dat in ieder geval de tegenpartij weet dat hij grenzen bruut overschreden heeft en zijn naam bij jullie bekend is. Doe wat jullie horen te doen, alleen dan kan het recht zegevieren.
Politie, wees toch zuinig op deze moedige vrouwen. We hebben ze nodig! Alleen samen kunnen wij de wereld een stukje veiliger maken..
Met vriendelijk groet,
Vrouwe Justitia