Welkom op mijn blog!
Hier vind je mijn externe gedachtegang.
En anders dan de interne.. is t hier wel gecategoriseerd.
♥ Kirsten
Schrijfsels
Laatst toegevoegd
Oma’s appeltaart
In een la lag een mapje vol met a4-tjes met recepten, op 1 van die vellen was een kopie te zien van het appeltaart recept uit het antieke bakboekje van mijn moeder. Met de hand heeft ze de oventemperatuur er bij geschreven want het recept heeft het over een ‘achtstandenthermostaat’
Turkse baklava
Als je baklava wilt maken kun je je lol op. Internet staat echt vol met veel verschillende manieren van bereiden. Zelfs de ingrediënten wisselen nogal. Maar wat mij betreft zijn pistachenootjes echt een key ingredient en de versies met bijvoorbeeld…
¡Hola!
In de zomer van ’23 hadden we onze eerste kar gekocht. Overal om ons heen lagen spullen maar in mijn handen had ik een externe harde schijf, gewikkeld in kleding zat hij diep weggestopt in een reistas. Oeh.. wat zou er op staan!
Adios, goodbye, auf wiedersehen en tot de volgende keer!
In mijn bagage vind je boeken in het Engels, Frans, Duits en Nederlands, bokshandschoenen met scheenbeschermers, een yogamat, wandelstokken en mooie kleurrijke Afrikaanse gewaden.
Club sandwich
Een grote favoriet van mij is de club sandwich. Ik at ze voor het eerst tijdens mijn Au pair tijd in Amerika in 1997. Waar het op het menu stond, bestelde ik ze. Heerlijk! Maar niet alleen in Amerika staan…
In ‘t bloed – De allochtoon
Mijn kinderen.. je raadt t al.. zijn 3de generatie personen met een niet-westerse migratieachtergrond.. het zijn kwartbloedjes. En met name de oudste vond dat zo interessant dat ze besloten had om er een DNA test tegenaan te gooien.
Havermout koekjes
Koekjes, ik ben er gek op. Vooral de zachte chewy cookies. Die zijn mijn favoriet! Toen ik laatst koekjes stond te bakken stonden er al vlot twee nieuwsgierige aagjes naast me te informeren naar de koekjes. Maar op mijn boodschap…
Sütlaç (Turkse rijstpudding)
Sinds het overlijden van mijn moeder in 2021 ben ik paps mantelzorger. Dit houdt onder andere in dat ik er voor zorg dat hij te eten heeft. Koken kan hij niet, heeft hij nooit echt gekund maar de laatste jaren…
Bij Passau de grens over
Een zandstrand was er niet. Het meer ging je in via een trapje en als je wilde zonnen lag je op t grasveld. Het waren de jaren tachtig wat betekende dat broekjes zo hoog mogelijk werden opgetrokken en topjes nauwelijks te vinden waren.