14. Sorry
We kunnen niet terug dus ik moet me, hoe lastig het dan ook is, er bij neerleggen. Wat geweest is, is geweest.
Mama was niet zo van de woorden zoals ik. Ze vond muziek mooi zonder echt naar de tekst te luisteren.
Ik luister wel, ik ben ontzettend van de woorden.. gesproken woorden, geschreven woorden, gezongen woorden. Ik hoor ze aan, ik laat ze binnen, ik hou van ze…. en ik corrigeer ze.
Zonder enige twijfel
Ik was echt vol in de overtuiging dat het Quando Quando Quando moest zijn.. in aanloop naar de uitvaart heb ik het nummer (en de twee andere) thuis nog een paar keer ter voorbereiding gedraaid zodat ik tijdens de uitvaart niet volledig in zou storten. Sterker nog.. in de auto op weg naar het crematorium hebben we ze nog heel hard aangezet. Voor ons mama in de lijkwagen.. daarachter onze auto stuiterend over de weg met Quando Quando Quando door de speakers gallend.
Ergens in mij is er iets geweest wat Please release me vervangen heeft door Quando Quando Quando. Nou vind ik tekstueel gezien Please release me niet echt een uitvaart nummer maar bewust zou ik hem nooit vervangen hebben! Mijn taalgevoelige onderbewustzijn heeft de boel gewoon even over genomen.
Niet dat Quando Quando Quando nou zo’n sterke tekst heeft. Maar het klonk wel lekker weg zo tussen Benny zijn gefluister en Frank’s way in. Het was fijn zo tussen twee wat zwaardere nummers in.. het was liefdevol en voor mij was het gewoon mama. Voor mij is de stem van Engelbert gewoon mama.
Ik had het toch opgeschreven
Toch raar hoe iets in je hoofd een eigen pad neemt. Datzelfde hoofd heeft al wel 1000x sorry gezegd. Ik vraag me af hoe mijn moeder gereageerd zou hebben.. waarschijnlijk een diepe zucht en dan met frustratie in haar stem “Ik had het toch opgeschreven!”
Ja mam, je had het nog wel opgeschreven.. het was echt geen hogere wiskunde. Maar mijn hoofd weet je.. ik moest al zo veel regelen. Ik ben zo druk geweest. Met papa, met je kaart, met de adressen, met alle telefoontjes, met je kist, je bloemen, de rouwlinten, met de mensen die je nog even wilden zien, met mijn man, mijn kinderen met verdriet, met troost zoeken bij vriendinnen, met mijn huishouden, jouw huishouden, met je foto’s in een powerpoint zetten, met mijn speech vol herinneringen. Ik ben zo druk geweest om je een mooi afscheid te geven mam.. zo druk.. met rouwen om jou.
Sorry.
Lees verder.. OPERATIE